De Löfer Echos

De Löfer Echos. Geboren uit de bergen. Het is een zwoele zomeravond. De uitdovende zon schuift langzaam achter de bijna 2000 meter hoge top van de Loferer Alm, nabij Zell am See in het Salzburger land. We schrijven het onvolprezen jaar 1968, als een handvol Wiekevorstse vakantiegangers op het kleine marktplaatsje van Lofer gretig van hun halveliters slurpt, vol verwachting uitkijkend naar het optreden van de plaatselijke Bürgermusik Lofer.

Er zitten namelijk enkele prominente muzikanten van de KF Onafhankelijkheid tussen en die willen natuurlijk horen wat de plaatselijke blaasmuziek te bieden heeft. Ze moeten achteraf wat op hun honger (dorst?) blijven zitten zijn. Want was het nu de bedenkelijke kwaliteit van de gebrachte muziek, of de alcohol in de rijkelijk gedronken halveliters die hen tot de volgende, ondertussen beroemde, uitspraak leidde: “Dat kunnen wij ook! Nee, dat kunnen wij beter!?”

Want terug in het biljartvlakke Wiekevorst (hoogste punt ’t Menneke: 14 meter boven zeespiegel), besluiten diezelfde Lofergangers met muzikanten uit hun eigen fanfare een eigen beperkt muziekgezelschap op te richten. De bezetting is die van een kleine blaaskapel en het beoogde muziekgenre is Tirolermuziek, liederen uit het Rijnland en evergreens en meezingers uit die tijd (de ‘golden sixties’).

Algauw komen de eerste optredens: serenades voor huwelijken (dat van Nest de Vries, bijvoorbeeld), dorpsfeesten en kermisbals. En tijdens dat eerste kermisbal in zaal ’t Centrum (vroeger zaal Rio, nu de Compagnon) werd de eerste, ondertussen beruchte, foto van de nieuwe blaaskapel genomen en daar moest natuurlijk ook een naam op geplakt worden. Wiè dat deed is niet geweten en zal allicht ook een groot mysterie in de historie blijven.

Feit is dat de ‘dader’ op de foto de naam “Die Löfer Echo’s” (mèt puntjes op de ‘o’) schreef en het orkest sindsdien ook onder die naam door het leven gaat. Met Raymond Lambrechts als eerste ‘Kapellmeister’, Eli Van den Bergh als duivel-doet-al en gekopieerde muziekboekjes van een gelijkaardig ensemble uit Hulshout als repertoire gingen de Löfer Echo’s van start. Sindsdien zijn ze amper nog weg te slaan uit het fanfareleven, het dorpsleven in Wiekevorst en het blaaskapellengebeuren in Vlaanderen en omstreken. Halverwege de jaren ’70 nam Eli het dirigeerstokje over en werd ook de verjonging doorgezet.

Vanaf 1985 nam Dirk Thijs de muzikale leiding in handen. Vanaf dan werd er ongeveer een 3-tal keer per jaar (!)  gerepeteerd en 6 à 7 keer opgetreden. Die optredens hadden vanaf dan ook steeds vaker buiten het dorp, de provincie- of zelfs onze landsgrenzen plaats. Na 30 jaar nam Jorrick Saelen dan de muzikale leiding van Dirk over.

Ondertussen waren ook de eerste vrouwelijke muzikanten in het orkest opgedoken en die trend zette zich in 2019 door met een eerste vrouwelijke dirigent: Jolien Van de Sande. Nadat in 2018 op onvergetelijke wijze het 50-jarig bestaan werd gevierd met een memorabel Löferfest, had het orkest ook grootse plannen voor het KFOW-feestjaar 2021. De ‘Löfers’ staan in elk geval te popelen om weer in gang te schieten en van 2021 iets moois te maken.

Want wie in de bergen geboren is, zoekt altijd weer de top op …